Seni Sevmiyorum Tavşancık !
Platonun ideal yönetim biçimleri ışığında:
Siyasi tarih; kralların magazini;
Uluslararası ilişkiler; devletlerin magazini....
Bir yönetim biçimi olarak demokrasi, uygulamada yasalarla desteklenmesi ve korunması gereken bir takım araçlarıda bereberinde getirir. Sosyal hukuk düzeni, insan hakları, erk ayrımı, laiklik vs. vs........
Aydınlanma/Modernleşme/Batılılaşma büyük illüzyon.Kapitalizm illüzyonistin şapkası, tavşanda demokrasi. A.B. beceriksiz illüzyonist...
Aydınlanmaya/Modernleşmeye/ Batılılaşmaya çalışan milletlerin demokrasi kavgasındaki -ne ironi ama demokrasi ve kavga ,kulağa çok hoş geliyor- sapmalarını (bir araç olarak demokrasi ele alındığında muhakak bir hedefi işaret edecektir) açıklarken, entelijansiya ve demokrasi şahini devletlerin, kullandıkları ezeli teraneleri: "Batı bu aşamaya gelmeden önce 300 yıllık bir süreçten geçti. Aydınlanmaya çalışan milletler bu süreci yaşamadığı veya kısa sürede yaşamaya çalıştıkları için demokrasi yolunda tökezliyorlar...."
Zamanın yada bir başka ifade ile milletlerin varoluşunun durağan , statik bir degerlendirilmesinin veya öyle varsaymanın neticesi değilde ne olabilir. Bu noktada sorgulanması gereken başarısız modernleşme/aydınlanma/batılılaşma girişimleri değilde, dayatılan modellerin başarısızlığı, olası deterministik önermelerin neticelerinin diyalekt bir çıkarımsama olmasının nihayetinde realtenin uzağına düşmesi değil midir?
Bu noktada ne illüzyoniste, nede şapkasına inanmaması gerekenlerin tavşanı alkışlaması ne ölçüde doğrudur?
Demokratikleşmeyi beceremeyenlerin beceriksizliğinin bu "büyük kurmacanın" bir taktiği olduğu, beceriksizliğin öğretilmiş beceriksizlik olduğu söylenemez mi?
Her oyun bir gün insana sıkıcı gelmeye yada insanları eğlendirmemeye başladığında yeni bir oyun eskisinin yerini alacaksa niye modernleşme?
Tavşancık! artık seni sevmiyorum !
